Nederlands verder beneden – ESP abajo

FIRST FRIDAY OF THE MONTH

The starting shot is given with a short prayer, everyone stands up and closes his / her eyes. God is everywhere and always present here.  I am with the customer, it is the first Friday of the month. On that day there is always a collective meeting with all employees coming together in the large meeting room.  At that meeting, everything that is collectively interesting or important will be shared with the staff members. The director always tries to be present and to talk about a theme that he deems important. If he is not there, one of the two vice-presidents will replace him.

Then the national anthem shines from the speakers, and everyone sings along.  It gives a special feeling, a few hundred men and women singing the national anthem all together. I don’t see that happen so quickly in Belgium. I don’t know the Belgian national anthem either, I have to admit.  But everyone here knows the national anthem. You already learn to sing it at kindergarten. And you continue singing it at all kinds of public gatherings throughout your childhood and adult life that you probably never forget it during your whole life.

In the meantime, a promo film of the organization is shown on the screens hanging on the wall here and there. I find that interesting. I think by myself that I hope that staff members do not have to watch this video every month, as if they have to be reminded this way how great it is to work here. It does not really matter, as long as it is nice to work here. And it seems that most staff members think this way. Those I have spoken so far are proud to work here. It exudes a certain prestige to say that you work here. There is effectively very little staff turnover. But that may also be due to the very high level of unemployment in the country, and people are often already happy that they have a permanent job.

A little later, the birthdays of the month are celebrated. There is singing and a big cake, stiff from the bright blue glaze, is carried forward. The staff members celebrating their birthday this month appear smiling for a few seconds with his or her photo on the LED screens while the name and birthday date are called. Then the new employees are presented and asked to stand up for a moment so that everyone can see them. There is a minute’s silence for something that I have not understood. And furthermore, someone extensively explains a new project.

As said before, the director normally also does his talk, usually linked to one or another theme. This time he is not around so I miss that part, but two months later I have the opportunity to be there again, and then he talks about time management. He then completes a whole discourse including with a power point presentation about how important it is to manage your time well, and he gives some tips. A good family man who wants to take good care of his people.  For him it is important that staff members are motivated to do their work well.  The beauty of it is that it doesn’t seem fake, he really means it. He is a good example for me of someone who stimulates and inspires his people. For example, he regularly goes a round through the organization of more than 300 employees, and then makes a chat with everyone. I like that, how he tries to keep in touch with staff.

I conclude by the end of the meeting that this should be committed employees. But some things strike me. Instead of someone first briefly presenting the new employees who just stand up and then sit down again, they could still introduce themselves in a slightly more relaxed way. And in fact, it would not be necessary for senior managers to all sit together in a cluster in front of the meeting room, rather than scattered around the place. The snack and drink at the end, which is meant for people to stay a while after the meeting and have a chat, ends up in a row of people who receive their snacks and drinks and then disappear to their department, with a few exceptions. And it is not necessarily so that everyone is so motivated to come here that the room is packed, because it is a mandatory event, as it turns out later. So, there is still a lot to improve on the internal work culture. But all in all, I think it is a great initiative, with real potential for the future.

EERSTE VRIJDAG VAN DE MAAND

Ik ben bij de klant, het is de eerste vrijdag van de maand. Op die dag is er altijd een groepsmoment voorzien. Alle medewerkers komen dan tesamen in de grote zaal. Dan wordt alles wat collectief interessant of belangrijk is, gedeeld met de medewerkers.  De directeur probeert altijd aanwezig te zijn en een praatje te houden over een thema dat hij belangrijk acht. Als hij er niet is dan vervangt één van de twee onderdirecteuren hem.

Het startschot wordt gegeven met een kort gebed, iedereen staat recht en sluit zijn/haar ogen. God is hier overal en altijd aanwezig. Vervolgens schalt het nationale volkslied uit de luidsprekers, en iedereen zingt mee. Dat raakt me eerlijk gezegd, een paar honderd mannen en vrouwen die samen uit volle borst het volkslied staan te zingen. Ik wil dat in Belgie nog wel eens zien.  Ik ken het Belgische volkslied ook niet moet ik toegeven. Maar hier kent iedereen het volkslied wel. Je leert het al op de kleuterschool. En je zingt het zo vaak op allerlei publieke bijeenkomsten doorheen je jeugd, dat je het waarschijnlijk nooit van je leven meer vergeet.

Ondertussen wordt er een promofilmpje van de organisatie getoond op de schermen die her en der aan de muur hangen. Dat vind ik interessant. Ik bedenk me ook dat ik hoop dat de medewerkers dit filmpje niet elke maand opnieuw hoeven te zien, alsof ze er op die manier aan herinnerd moeten worden wat fijn het toch is om hier te werken. Het maakt eigenlijk niet zo uit, zolang het maar echt fijn is om er te werken. En dat vinden de meesten toch wel.  Degenen die ik tot nu toe heb gesproken zijn er trots op om hier te mogen werken. Het straalt een zeker prestige uit om te kunnen zeggen dat je hier werkt. Er is effectief zeer weinig verloop van personeel.  Maar dat kan ook te maken hebben met de zeer hoge werkloosheid in het land, en dat mensen vaak al blij zijn dat ze een vaste job hebben.

Even later worden de jarigen van de maand gehuldigd. Er wordt gezongen en een grote taart, stijf van de helblauwe glazuur, wordt naar voor gedragen.  Elke jarige verschijnt een paar seconden lang lachend met zijn of haar foto op de ledschermen terwijl de naam en verjaardagsdatum worden afgeroepen.  Dan worden de nieuwe medewerkers voorgesteld en gevraagd even recht te staan zodat iedereen hen kan zien. Er is een minuut stilte voor iets dat ik niet heb begrepen. En verder doet iemand uitgebreid een nieuw project uit de doeken.  Zoals gezegd doet normaal gezien de directeur ook nog een praatje, meestal gelinkt aan een of ander thema. Dit keer is hij er niet dus ik mis dat onderdeel, maar twee maanden later heb ik de gelegenheid er nog een keer bij te zijn, en dan heeft hij het over timemanagement. Hij steekt dan een heel discours af inclusief powerpoint presentatie over hoe belangrijk het is je time goed te managen, en hij geeft er meteen enkele tips bij. Een goede huisvader die goed voor zijn mensen wil zorgen. Die het belangrijk vindt dat medewerkers gemotiveerd komen werken.  Zo komt hij op me over. En zo is het waarschijnlijk ook bedoeld.  Het mooie is dat het niet fake overkomt, hij meent het ook echt. Hij is voor mij een goed voorbeeld van iemand die zijn mensen stimuleert en inspireert. Hij gaat bijvoorbeeld regelmatig een rondje door de organisatie van meer dan 300 medewerkers, en maakt dan een praatje met iedereen. Mooi vind ik dat, hoe hij voeling probeert te houden.

Ik concludeer tegen het einde van de bijeenkomst dat dit toch wel betrokken medewerkers moeten zijn. Maar sommige dingen vallen me op.  In plaats van dat iemand vooraan kort de nieuwe medewerkers opsomt die even recht staan en weer gaan zitten, zouden ze zichzelf toch kunnen voorstellen op een iets meer ongedwongen manier. En eigenlijk zou het toch niet hoeven dat de hogere leidinggevenden allemaal op een kluitje bij elkaar zitten vooraan, in plaats van verspreid over de zaal.  Het hapje en drankje op het einde, dat bedoeld is om de mensen nog even met elkaar te laten napraten, mondt uit in een rij mensen die hun hapje en drankje in ontvangst nemen en dan weer verdwijnen naar hun afdeling, op enkele uitzonderingen daargelaten.  En het is niet per sé  dat iedereen zo erg gemotiveerd is om naar hier te komen dat de zaal stampvol zit, want het is een verplicht evenement, zo blijkt later. Dus er kan nog wel het een en ander aan de interne werkcultuur verbeteren. Maar al bij al vind ik het toch een mooi initiatief, mét potentieel voor de toekomst.

 

PRIMER VIERNES DEL MES

Estoy con el cliente, es el primer viernes del mes. Ese día siempre hay una reunión colectiva en la que todos los colaboradores se reúnen en la gran sala de reuniones. En esa reunión, todo lo que sea colectivamente interesante o importante se compartirá con los miembros del personal. El director siempre intenta estar presente y hablar sobre un tema que él considere importante. Si él no está allí, uno de los dos vicepresidentes lo reemplazará.

la reunión comienza con una breve oración, todos se ponen de pie y cierran los ojos. Dios está en todas partes y siempre presente aquí. Luego, el himno nacional brilla por los altavoces y todos/as cantan. Da una sensación especial, unos cientos de hombres y mujeres cantando el himno nacional todos juntos. No veo que eso ocurra tan rápido en Bélgica. Yo tampoco sé el himno nacional belga, tengo que admitirlo. Pero todos aquí conocen el himno nacional. Ya aprendes a cantarlo en la guardería. Y continúas cantándolo en todo tipo de reuniones públicas durante tu infancia y en tu vida adulta, así que probablemente nunca lo olvidarás durante toda tu vida.

Mientras tanto, una película promocional de la organización se muestra en las pantallas colgadas en la pared aquí y allá. Me parece interesante. Estoy pensando que espero que los/las colaboradores no tengan que ver este video todos los meses, como si se les recordará lo bueno que es trabajar aquí. Realmente no importa, siempre y cuando los empleados/as realmente les gusta trabajar aquí. Y parece que la mayoría piensan de esta manera. Los y las colaboradores con que he hablado hasta ahora están orgullosos/as de trabajar aquí. Exuda cierto prestigio decir que trabajas aquí. Efectivamente, hay muy poca rotación de personal. Pero eso también puede deberse al alto nivel de desempleo en el país, y las personas a menudo ya están felices de tener un trabajo permanente.

Mientras tanto en la reunión, se celebran los cumpleaños del mes. Hay canto y un gran pastel, rígido del brillante esmalte azul, se lleva adelante. Los miembros del personal que celebran su cumpleaños este mes parecen sonriendo por unos segundos con su foto en las pantallas de LED mientras se llaman el nombre y la fecha de cumpleaños. Luego se presenta a los nuevos colaboradores y se les pide que se pongan de pie por un momento para que todos puedan verlos. Hay un minuto de silencio por algo que no he entendido. Y después, alguien explica ampliamente un nuevo proyecto.

Como se dijo antes, el director normalmente también hace su discurso, generalmente vinculado a uno u otro tema. Esta vez no está en el Instituto, así que hace falta esa parte, pero dos meses después tengo la oportunidad de estar allí de nuevo, y esta vez habla sobre la gestión del tiempo. Luego completa un discurso completo que incluye una presentación en power point sobre la importancia de administrar bien su tiempo, y da algunos consejos. Un buen hombre de familia que quiere cuidar bien a su gente. Para él, es importante que los miembros del personal estén motivados para hacer bien su trabajo. La belleza de esto es que no parece falso, realmente lo dice en serio. Él es un buen ejemplo para mí de alguien que estimula e inspira a su gente. Por ejemplo, regularmente hace una ronda a través de la organización de más de 300 colaboradores y luego conversa con todos/as. Me gusta eso, cómo trata de mantenerse en contacto con el personal.

Concluyo al final de la reunión que estos empleados/as deben ser comprometidos/as con su trabajo.

Pero algunas cosas si he notado. En lugar de que alguien en frente del local presente brevemente a los nuevos/as colaboradores que solo se ponen de pie y luego vuelven a sentarse, podrían presentarse ellos y ellas mismos de una manera un poco más relajada.

Y, de hecho, no sería necesario que los altos directivos se sienten todos juntos en un grupo frente a la sala de reuniones, en lugar de esparcidos por el lugar. El refrigerio y la bebida al final, que es para que la gente para que se queden todavía un rato a charlar después de la reunión, termina en una fila de personas que reciben sus bocadillos y bebidas y luego desaparecen a su departamento, con algunas excepciones.

Y tal vez no todos ni todas estén tan motivados para venir acá, porque es un evento obligatorio, como averiguo después.  Por lo tanto, todavía hay mucho por mejorar en la cultura de trabajo interno. Pero en general, creo que es una gran iniciativa que han instalado, con un potencial real para el futuro.